جدول جو
جدول جو

معنی خره اردشیر - جستجوی لغت در جدول جو

خره اردشیر
(خُ رِ / خُرْ رِ یِ اَ دِ)
یک حصه از پنج حصۀ فارس است. (از برهان قاطع). در حاشیۀ برهان قاطع آمده است: خرۀ اردشیر، این کورۀ اردشیر خوره منسوب است به اردشیر بن بابک و مبداء بعمارت فیروزآباد کرده ست. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 132 ببعد). نام شهری بوده از بناهای اردشیر که بهمن بن اسفندیار باشد. (از برهان قاطع). نام شهری آبادان کردۀ اردشیر و اردشیر نام بهمن اسپندیار بود. (از شرفنامۀ منیری) :
که اکنون گرانمایه دهقان پیر
همی خواندش خرۀ اردشیر.
فردوسی.
ز پرمایه تر هرچه بد دلپذیر
همی تاخت تا خرۀ اردشیر.
فردوسی.
یکی خواندم خرۀ اردشیر
هوا خوشگوار و بجوی آب شیر.
فردوسی.
کس آمد سوی خرۀ اردشیر
که آید بدرگاه هرمزد پیر.
فردوسی
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

خوره اردشیر
(خوَ / خُ رَ / رِ یِ اَ دَ)
یکی از بخش های فارس قدیم. رجوع به خرۀ اردشیر شود:
همی رفت روشن دل و یادگیر
سرافراز تا خورۀ اردشیر.
فردوسی
لغت نامه دهخدا
برکه اردشیر
(بِ کَ یِ اَ دَ)
نام شهری است از ولایت فارس. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج). شهری است که اردشیر بابکان آن را بنا کرده است. یکی از شهرهای ششگانه اردشیر بابکان:
دگر شارسان برکۀ اردشیر
پر از باغ و پر گلشن و آبگیر.
فردوسی
لغت نامه دهخدا
به اردشیر
(بِهْ اَ دِ)
شهری است در کرمان که بنای آنرا به اردشیر پاپکان نسبت دهند. (فرهنگ فارسی معین) : و به اردشیر که دارالملک کرمان است او بنا کرد. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 60)
لغت نامه دهخدا